هزینه تزریق پلاستیک را محاسبه کنید

هزینه هر قطعه تزریق پلاستیک با فرمول زیر قابل محاسبه است:

هزینه در هر قطعه = هزینه مواد اولیه + هزینه ماشینکاری \ تعداد قطعات + هزینه های ساعت / زمان تولید

عامل اصلی تعیین کننده هزینه تزریق پلاستیک هزینه ماشین کاری و در واقع هزینه ساخت قالب است. از آنجایی که قالب ریزی برای تعداد محدودی از دایره ها انجام می شود ، طبیعی است که هرچه تیراژ بالاتر باشد ، هزینه هر قسمت پایین تر است.

هزینه مواد اولیه برای هر قطعه ثابت است و نسبتاً کم هزینه است. هنگام اندازه گیری وزن مدل خود برای برآورد مواد مورد نیاز ، حتماً سیستم تزریق را در نظر بگیرید.

هزینه های ساعتی شامل هزینه های ماشین و نیروی انسانی است. این هزینه ها به طور مستقیم به موقعیت جغرافیایی محل تولید و اندازه واحد تولید بستگی دارد (قطعات بزرگتر به فشار هوای بالاتر و ماشینهای گران تر نیاز دارند).

مثلا:

فرض کنید شما در حال طراحی یک قطعه تزریق پلاستیک بهینه هستید ، اندازه گیری 1 * 2 * 2 میلی متر و وزن آن حدود 2 گرم است.

برای قطعه ای با این ابعاد ، هزینه ساخت قالب حدود 2 دلار است. این قطعه یک لوازم خانگی است و هزینه مواد اولیه آن نسبتاً کم است. هزینه تقریبی یک ترموپلاستیک مناسب - مانند ABS یا درجه بالا HDPE - در هر کیلوگرم حدود 2 دلار است.

زمان چرخه تولید می تواند به طور متوسط ​​2 ثانیه طول بکشد و در نتیجه حدود 2 قطعه در ساعت تولید می شود. کل هزینه ساعت کار ماشین و آقایان حدود 2 دلار است.

با توجه به این فرضیات ، نمودار زیر هزینه تزریق پلاستیک هر قطعه در حلقه‌های مختلف را نشان می دهد:

اطلاعات از 3DHubs

هزینه هر قطعه به تیراژ 3 کاهش می یابد و برای 2 قطعه برتر به نرخ ثابت در حدود 2 دلار می رسد. برای حجم کمتر ، هزینه ساخت کاملاً به هزینه تولید قالب تزریق پلاستیک بستگی دارد. به عنوان مثال ، اگر تیراژ فقط 2 قطعه باشد ، هرکدام در حدود 2 دلار هزینه دارد.

ساده سازی طرح می تواند پیچیدگی الگو و طرح را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. این باعث می شود هزینه تزریق پلاستیک در مدارهای پایین (بیش از 2 قطعه) نسبت به هزینه کاهش یابد.

از چاپ سه بعدی می توان برای ساخت قالب تزریق پلاستیک با تیراژ کم استفاده کرد. استفاده از چاپ سه بعدی در تزریق پلاستیک هزینه ساخت قالب را به شدت کاهش می دهد و تیراژ کمتری تولید می کند.

مهمترین نقطه ضعف قالب های تزریق پلاستیک سه بعدی این است که پس از چند صد عکس قابل استفاده نیستند.